Neste verán que acaba de rematar fun facer unha visita ao parque nacional de “Las Tablas de Daimiel” na comunidade autónoma de Castela a Mancha.
Este fabuloso enclave foi declarado PN no ano 1973 e resenva da biosfera no 1981. Ata ese momento estivérase explotando ata case a súa total desecación. Este lugar ten unha gran densidade de aves podéndose observar nela gran cantidade e variedade de aves. Neste caso a ave que se ve na foto é unha Galiña de auga.
Bonito sapiño común que atopei nun río.
O Macrolepiota procera coñecese con nomes populares como choupín ou zarrouta, pode alcanzar gran tamaño e vive en prados e hortas. É un cogomelo comestible de carne branca e bo sabor. Atópase no outono e máis raramente na primavera. Hai que recordar que sempre que vaiamos recoller cogomelos levemos un coitelo, xa que sempre hai que cortalos non arrancalos, deixando o bulbo na terra.
Fixen unha pequena expedición aos Ancares das que vos trouxen entre outras cousas este ferreiriño subeliño. Desta ave chama a atención o seu corpo pequeno en comparación co seu longo rabo. Outro aspecto curioso da súa bioloxía e o seu niño que constrúen boca a baixo. Dentro dos paxaros forestais é un dos de menor tamaño.
Ao saír ao campo, non tedes visto algunhas cunchas de caracois rotas cerca dalgunha pedra ou un tronco de árbore? Pois iso é obra dese paxariño, que para alimentarse dos caracois rompe as súas cunchas contra estes obxetos.
Aquí vese retratada unha das sete aves que son as nosas especies de rapaces nocturnas. Na pendella dunha casa que só se ocupa no verán ten o seu fogar esta curuxa. Ao pé da grande porta da pendella pódense ver varias egagrópilas, que como os meus bos lectores saben, son a masa indixirible de ósiños e pelos que as aves regurxitan e que son unha pista da súa presenza.
Unha pica das árbores ,moi cantareira, na copa dun pino.
